Het einde van Adolf Eichmann in documentaire

Adolf Eichmann tijdens het proces
tegen hem in1961 te Jeruzalem.

Een niet onbelangrijk deel van de Duitse geschiedenis van de twintigste eeuw is meteen het mest gruwelijke deel, het meest abjecte en weerzinwekkende, en die status wordt er bepaald niet beter op met het voortschrijden van de tijd. Dat is mede te wijten aan het feit dat lang niet alles in kaart is gebracht wat er aan misdaden tegen de menselijkheid, tegen de mensheid an sich, zijn begaan en mede doordat lang niet alle daders zijn gepakt, en velen van hen met behulp van instanties die de slachtoffers zouden moeten ondersteunen — zoals de katholieke kerk, in Duitsland en elders, tot aan de Heilige Stoel toe —, zijn ontsnapt en veelal in een Zuid-Amerikaans land terecht zijn gekomen. Allerlei verwikkelingen hebben ertoe geleid dat Adolf Eichmann (1906-1962) — als Schreibtrischtäter één der hoofdverantwoordelijken voor de masale moord op Joden in Europa en waar het beestentuig van mofsen huize, hier en daar geholpen door collaborateurs, deze mensen met een ander geloof dan de rassenwaan en aanverwante krankzinnigheid — een halve eeuw geleden, in mei 1960, alsnog werd opgespoord door Simon Wiesenthal (1908-2005). 

Nazi-jager Simon Wiesenthal.

Eichmann werd door de Israëlische geheime dienst Mossad ontvoerd naar Israël waar hij werd berecht en tot de doodstraf door ophanging werd veroordeeld. Op 1 juni 1962 werd het vonnis voltrokken.
De Joodse filosofe Hannah Ahrendt volgde die processen en schreef over die Banalität des Bösen. Ook Harry Mulisch heeft zich in woord en geschrift over deze gebeurtenissen uitgelaten.
__________
Maandag 28 maart 2011, NDR III-tv, 23:00 uur - 01:30 uur in de nacht op dinsdag 29 maart.