Portret van Amerikaans president Andrew Jackson

Observaties
Arte-televisie presenteert op zaterdag 27 juni, tussen 21:00 uur en 22:25 uur, een portret van de zevende president van de Verenigde Staten van Amerika: Andrew Jackson, geboren in 1767; overleden op 8 juni 1845.
Als je politiek enigszins ontwikkelde mensen vraagt naar (de) namen van VS-presidenten, dan lukt het ze doorgaans wel de meesten van hen die na de Tweede Wereldoorlog dat ambt hebben bekleed, op te lepelen. Daarbij valt op dat er twee zijn, die veelal buiten de boot vallen: als eerste van hen wordt Richard Nixon (1913-1994) vaak vergeten en dat feit heeft zonder enige twijfel te maken met diens extreem gedegenereerde persoonlijkheid en zijn uitzinnig crimineel gedrag in tal van opzichten. En of men zich niet graag herinnert dat die man relatief snel na begin van zijn tweede ambtstermijn, in 1974, uit zijn functie werd ontheven — een ambt dat hij nooit had mogen bekleden — of omdat hij verantwoordelijk is voor ontelbare massamoorden tijdens de Vietnam-oorlog, of omdat zelfs degenen, die aanvankelijk meenden dat hij de ideale man op de ideale post was, zich diep schaamden voor de wandaden van dat monster.

Uiterst dubieuze figuren
Een andere president die vaak wordt vergeten, is George Bush senior (geboren 1924), die slechts één termijn — van 1989 tot 1993 — het Oval Office van het Witte Huis onveilig heeft gemaakt. Hij is niet alleen een vergeten man door zijn onvoorstelbare kleurloosheid, maar tevens door het feit dat één van zijn zoons, die ook George Bush heet — met als tweede voornaam Walker (geboren 1946) — die functie tot 20 januari van dit lopende jaar heeft vervuld en zich gedurende die acht jaren van zijn presidentschap heeft ontpopt als de ergste en meest afstotelijke oorlogsmisdadiger van de periode na de Tweede Wereldoorlog — hem heel ruim heeft overvleugeld in boosaardigheid, leugenachtigheid en godsdienstwaanzin. Je kunt het dan ook alleen maar betreuren dat de grootvader van die laatste Bush — die de vader van de vorige Bush was — niet steriel was, dan wel het fatsoen heeft gehad om onfeilbare anticonceptie hoog in zijn vaandel te plaatsen.

Van oudere datum
Als het er echter om gaat, presidenten van oudere datum te noemen, wordt het moeilijker: de namen George Washington (1732-1799), die de eerste VS-president was, van 1789-1797, en dan kent men meestal ook wel Abraham Lincoln (1809-1865), de zestiende president, die vaak als beste van allen wordt beschouwd komen bij zo'n vraag nog relatief snel als antwoord.
De zevende in de reeks van inmiddels vier en veertig VS-presidenten was Andrew Jackson en wellicht dat we interessante zaken aan de weet zullen komen als we de Arte-documentaire over hem bekijken.
Deze zes en tachtig minuten durende Amerikaanse documentaire rolprent uit 2008, van Harlan Glenn en Jim Lindsay — die de Duitse titel draagt Andrew Jackson — Aus der Hütte in das Weiße Haus zal worden uitgezonden op het beeldformaat 16:9, in HD-kwaliteit. Op dinsdag 30 juni, 's ochtends vanaf 09:55 uur, en op dinsdag 14 juli, 's nachts om 03:00 uur, zal dit Portret, in Duitsland voor het ZDF bestemd, worden herhaald.
____________
Afbeeldingen
1. Andrew Jackson in 1824, geschilderd door Thomas Sully (1783-1872).
2. Andrew Jackson op latere leeftijd.

Duitse officieren tegen Hitler — 20 juli 1944 (1)

Herdenking van een wapenfeit
Arte-tv zendt heeft op woensdag 24 juni — bijna een maand voordat de historische gebeurtenissen van 65 jaar geleden opnieuw zullen worden herdacht —, reeds een documentaire uit over de mislukte aanslag die een groep officieren heeft gepleegd op Adolf Hitler, in de hoop op die manier een beter Duitsland mogelijk te maken. Deze film zal op zaterdag 27 juni, vanaf 14:00 uur op dezelfde zender worden herhaald.
Op initiatief van Claus Schenk, Graf von Stauffenberg — die een netwerk had gerealiseerd van voornamelijk hogere officieren — is de aanslag op de Führer op 20 juli 1944 gepleegd en mislukt. Stauffenberg werd daarvoor, met tal van anderen geëxecuteerd. Met dat alles hebben degenen die deze gebeurtenis hebben georkestreerd, in meer dan één opzicht voor een uiterst dramatisch hoogtepunt gezorgd, met de meest tragisch denkbare gevolgen voor degenen, die — weliswaar heel laat — hebben geprobeerd om alsnog de geïncarneerde duivel te bestrijden, doch Hitler had bij eerdere gelegenheden al laten zien dat hij er min of meer een 'gewoonte' van had gemaakt om aan aanslagen te ontkomen. Dat wordt duidelijk in de film, die bestaat uit een collage van archief-opnamen, getuigenverklaringen en gespeelde scènes die motieven en werkwijze van de 'Attentäter' nader belichten.

Literatuur
Uit de grote hoeveelheid goede literatuur die er met betrekking tot dit thema bestaat, hebben we enkele boeken voor onze artikelen uitgekozen die, elk om een andere reden, boven het gemiddelde uitstijgen, doch die keuze is arbitrair. Met het niet noemen van eventueel kwalitatief in dezelfde categorie vallende geschriften, doen we geen uitspraak over het niveau van de inhoud daarvan. Wel willen we met klem adviseren u te laten voorlichten door een in de materie ingevoerde boekhandelaar of antiquaar, aangezien er, vooral in de sfeer der lexica, diverse omvangrijke werken de ronde doen, die net iets te veel onjuistheden, onvolledigheden en slordigheden vertonen. En hoewel dat op zich bij de eerste uitgave van een nieuw boek in die categorie niet zeldzaam is, moeten we in deze kolom sommige uitgevers van Duitse lexica over de Tweede Wereldoorlog nogmaals op de vingers tikken, aangezien zij met een hele reeks correcties helemaal niets hebben gedaan en de verantwoordelijke lexicografen er niet toe hebben aangezet hun boek ten positieve aan te passen.

Literatuur (2)
Vooralsnog is het grote thema 20. Juli 1944 — niet zelden zonder jaartal genoemd — een niet tot de bodem geleegde schatkist aan, soms in hoekjes dan wel onder stof verborgen liggend, materiaal dat een doorzetter dan toch vindt, die eventueel wordt gedreven door een zeer op één groepering binnen het gebeuren, dan wel aanvankelijk slechts op één persoon gericht onderzoek.
In 1992 presenteerde de van oorsprong Duitse historicus Peter Hoffmann — die in 1930 te Dresden is geboren en dus ook bewust de nazi-periode in zijn land heeft meegemaakt — een biografie over Stauffenberg met als ondertitel Die Biographie, welke al snel het predikaat standaardwerk heeft opgeplakt gekregen. Maar doordat de ontwikkelingen binnen het ten dele bekende over de gebeurtenissen in juli 1944 steeds voortgaan, heeft Hoffmann besloten zijn alweer meer dan anderhalf decennium oude boek geheel om te werken voor een herdruk, en die is niet zo lang geleden op de markt gekomen. Peter Hoffmann geldt als een der beste kenners van de Duitse Widerstand en in de biografie over zijn protagonist vinden we niet alleen al het gebeurde met betrekking tot voorbereiding en uitvoering van de aanslag op Hitler, maar eveneens diens gezinsleven, familiebetrekkingen, politieke standpunten en zijn keuze voor een bepaald zware weg als — in het kader van de ontwikkelingen binnen het nazi-bewind — tamelijk laat handelende vechter tegen het onrecht.
Na verschijnen van Hoffmanns boek oordeelde de Neue Zürcher Zeitung dat dit nog steeds "die beste Geistesgeschichte des 20. Juli" is. In die positieve recensie stond die kwaliteitskrant niet alleen: tal van historici die zich met de Hitler-tijd nadrukkelijk hebben beziggehouden, waren eveneens vol lof over Hoffmanns boek dat nu als ruim 700 bladzijden tellende paperback voor relatief weinig geld (€ 14,95) beschikbaar is.

Afbeeldingen
1. Buste van Claus Philipp Maria Schenk, Graf von Stauffenberg (1907-1944).
2. Voorzijde van de paperbackeditie uit 2008 van de als standaard geldende Stauffenberg-biografie door Peter Hoffmann.
3. Auteur Peter Hoffmann (op de geribbelde binnenflap van het bewuste boek). Foto: privé.

Peter Hoffmann: Claus Schenk Graf von Stauffenberg — Die Biographie. 716 pp. met z/w-illustraties, paperback met flappen; Pantheon Verlag, München, 2008. ISBN 978-3-570-55046-5.

De verovering van de Alpen in vijf documentaires

De Alpen als uitdaging
Op maandag 22 juni start Arte-televisie met de eerste aflevering van een vijfdelige serie over de zogenoemde verovering, door de mens van de Alpen. Deze week zal iedere avond, steeds tussen 20:15 uur en 21:00 uur — een betere plaats in de programmering is voor vrijwel geen enkele zender denkbaar —, een andere aflevering, steeds in HD-kwaliteit, op het beeldformaat 16:9, worden uitgezonden, en dat betekent dat men voor het einde van de week — vooropgesteld dat men in de gelegenheid is om te kijken en daarnaast over de wil beschikt om dat te doen — alles aan de weet is gekomen wat de verschillende regisseurs van de vijf afleveringen van steeds 43 minuten hebben bijeengebracht aan interessants en boeiends over de manieren waarop de mens heeft geprobeerd om binnen redelijke grenzen — en soms wellicht iets minder redelijk en onrealistisch — de Alpen zodanig te veroveren dat deze in positieve zin hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van de mensen die liever niet al te grote omwegen wilden maken om hun doel te bereiken — zoals elders ter wereld grote kanalen zijn gegraven met hetzelfde doel.

De afleveringen
De eerste van deze reeks van vijf documentair getinte rolprenten, Über den Pass, van Daniela Agostini en Manfred Baur, volgt de sporen van de mensen die een visie hadden en langs technische weg hebben geprobeerd om hun ideeën met betrekking tot het bedwingen van de niet passeerbare bergen althans deels te realiseren. (Herhaling op maandag 29 juni, om 14:00 uur.)
Voor de inhoud van aflevering twee — getiteld Der Durchbruch; over de in dat gebied aangelegde tunnels — die op dinsdag 23 juni via Arte te zien zal zijn, tekent Hannes Schuler, die deze film — net als de collega's van de vier andere afleveringen — dit jaar voor de Bayerische Rundfunk heeft gerealiseerd. (Herhaling dinsdag op 30 juni, om 14:00 uur.)
In de derde van deze vijf afleveringen geeft de titel — Gipfelstürmer — eigenlijk al aan welk specifieke onderdeel van dat gebied op woensdag 24 juni aan de orde komt in de deel-documentaire van Hannes Schuler en Manfred Baur: het door ijs en sneeuw bedekte, hoger gelegen hart van Europa waar onherbergzaamheid van zowel de bergen alsook van de levensgevaarlijke ravijnen de hoofdmoot vormden, waar handige zakenlui echter wel mogelijkheden zagen, die echter door technisch uitstekend onderlegde vaklui moesten worden bekeken alvorens er zinvolle plannen konden worden gemaakt en vervolgens uitgevoerd. (Herhaling op woensdag 1 juli, om 14:00 uur.)
De voorlaatste film, evenals de tweede van het duo Daniela Agostini en Hannes Schuler, heeft als titel Wasserkraft, en die zou eveneens voldoende tot de verbeelding moeten kunnen spreken om niet al te veel nadere info nodig te hebben om te beseffen dat het hierbij gaat om de mogelijkheden die het water in die contreien biedt voor de opwekking van energie. Die film wordt op donderdag 25 juni op prime time uitgezonden. (Herhaling op donderdag 2 juli, om 14:00 uur.)
De documentaire die als slotdeel van de reeks van vijf is voorzien, en op vrijdag 26 juni zal worden gepresenteerd, heeft als titel Höhenflug, en heeft inderdaad met vliegen te maken.
Dat de moderne vliegtuigen zich op een hoogte van tien kilometer over het Alpengebied voortspoeden, is een bekend gegeven, maar een eeuw geleden, in de tijd van de luchtvaartpioniers, lag dat we leven anders. Hun pogingen om goed in de lucht te blijven, hebben er niet zelden toe geleid dat ze tussen de bergen doorgevlogen zijn.
Deze laatste aflevering die is voorzien voor uitzending op vrijdag 26 juni, is onder de verantwooordelijkheid van Christian Bauer en Manfred Baur tot stand gekomen. (Herhaling op vrijdag 3 juli, vanaf 14:00 uur.)
__________
Afbeeldingen: De foto's hebben, elk voor zich, betrekking op de verschillende afleveringen. Ze zijn afkomstig van de Bayerische Rundfunk; © Tangram Films.

Bedwong Weißkopf als eerste het luchtruim?

Onzekerheden
Tot op de huidige dag bestaat er geen absolute duidelijkheid over de vraag of de luchtvaartpionier Gustave Albin Weißkopf (1874-1927) als eerste — en daarmee nog vóór de gebroeders Wright, die de primeur op hun naam hebben staan — met een vliegtuig zich heeft kunnen verplaatsen. Het was in drie kranten van die dagen weliswaar groot nieuws, en er was ook iemand die beweerde Weißkopf reeds in 1899 te hebben zien vliegen, maar beide 'gebeurtenissen' zijn op generlei wijze voor honderd procent gewloofwaardig geboekstaafd.
Er bestaan wel theoriën omtrent de vraag waarom één en ander van Whitehead — zoals hij zich in Amerika zou gaan noemen — niet wordt erkend. Daarover kunt u meer lezen in een uitgebreider artikel dat ik heden heb geplaatst op het culturele weblog All art is quite useless van Rond1900.nl, waarin u daarnaast meer details kunt aantreffen omtrent deze, feitelijke dan wel fictieve, gebeurtenissen.

De permanente revolutie van Mao Zedong

Krankzinnig Beest
Hoewel de geestelijk ernstig gestoorde dicatator Mao Zedong (1893-1976) nog meer slachtoffers op zijn geweten heeft dan zijn collega-afsplitsingen van het Beest uit de Afgrond — Hitler en Stalin, om ons te beperken tot enkele demonische monsterlijkheden van vlees en bloed dichterbij huis — is zijn beeltenis uit het openbare leven van het huidige China nog steeds niet verdwenen en is — ook al varen de huidige machthebbers een geheel andere koers, die ze zelf echter wel, althans naar buiten toe, als een permanente communistische revolutie blijven beschouwen — Mao-verering verder toegestaan. Met andere woorden: leve nog steeds de communistische volksrepubliek China, geheel in overeenstemming met de woorden en slechts voor een klein deel met de daden van Mao Zedong. De huidige machthebbers beperken zich tot het monddood maken van elke vorm van oppositie, vooral als die van de kant van studenten en intellectuelen komt, en tot het martelen van andersdenkenden. Een natie die zodanig wordt geleid, dient te worden geboycot door elke vorm van volkerenbond en door westerse democratieën met de nek te worden aangekeken, maar die ruiken geld en ruilen daarvoor alle idealen en het meest basale fatsoen in: Angela Merkel, de Duitse Bondskanselier, voorop. Zij laat vooral zien wat een zichzelf als christendemocratische politica waard is als het om mensen gaat: geen knip voor de neus.

Het Beest uitgebeeld
De VPRO presenteert op woensdag 17 juni, te beginnen tegen middernacht en een uur durend, de eerste van vier afleveringen van een BBC-documentaire uit 2008: Mao, a Chinese tale. In een klein artikel in de VPRO-Gids doet men voorkomen dat het verhaal over Mao zoals verteld doormregisseur Adrian Maben en scenarist Philip Short, die ook een biografie over die Chinese, diepst denkbaar gezonken krankzinnige, dictator heeft geschreven. Of ook daarin voorkomt dat hij nimmer zijn tanden poetste en zich op diverse fronten overgaf aan dubieuze voorkeuren, is mij niet bekend. Wel weet ik dat Mao's afwijkingen in de voortreffelijke biografie van Jung Chang/Jon Halliday wel aan de orde komen, en het is mij dan ook een genoegen. dat boek (nogmaals) in uw aandacht aan te bevelen, zonder iets negatiefs te willen impliceren over een biografie die ik niet ken.
____________
Afbeeldingen
1. Mao Zedong in 1936.
2. Massamoordenaar Mao is nog niet weg te denken uit het openbare leven van het huidige China. Hier zijn portret boven de ingang naar de Verboden Stad.
3. Voorzijde van het stofomslag van de Engelse editie van de Mao-biografie door Jung Chang en haar echtgenoot Jon Halliday uit 2005.

Bijna vijf uur geschiedenis van het oude Egypte

Toet Anch Amon
Het digitale televisiekanaal Geschiedenis 24 presenteert woensdag 3 juni de eerste aflevering — van in totaal zes — in een documentaire serie over het oude Egypte. De film zal worden uitgezonden tusen 21:00 uur en 21:50 uur. Een herhaling van dezelfde aflevering staat gepland voor donderdag 4 juni, in de middag tussen 17:00 uur en 17:50 uur. Voor nog andere informatie omtrent aangaande verdere herhalingen — bij voorbeeld tijdens de nachtelijke uren — en voor informatie over de volgende vijf afleveringen zij verwezen naar de website van Geschiedenis 24.
De eerste aflevering is getiteld The search for Tutankhamun, en vertelt de wederwaardigheden van Howard Carter (1874-1939), de Engelsman die uiteindelijk — na een lange reeks van strubbelingen, veroorzaakt door onder meer tegenwerking, en legio tegenvallers tijdens de uitputtende werkzaamheden — op 4 november 1922 de graftombe van de jong, want nog geen achttien jaar oude, gestorven (toch vermoorde?) farao heeft gevonden en daarmee niet alleen wereldberoemd werd, maar aan wie ook de mythe is blijven kleven dat er een vloek op zijn werk rustte. Die laatste thematiek zal zeker aan de orde komen in deze eerste aflevering.
____________
Afbeeldingen
1. Het gouden dodenmasker van de jonge farao Toet Anch Amon.
2. Ontdekker Howard Carter. Foto uit 1924, genomen in Chicago.

In de bandensporen van Dorothy Levitt

Op herhaling, een eeuw na dato
Op dinsdag 2 juni — tussen 20:00 uur en 21:00 uur — presenteert BBC Two Television de documentaire Penelope Keith and the Fast Lady. Met die snelle dame wordt bedoeld de in positieve zin als zodanig gekwalificeerde 'snelheidsduivelin' Dorothy Levitt (*1882), die als eerste vrouw succesvol was in de autosport. In 1905 reed zij in een De Dion-Bouton auto van Londen naar Liverpool.


Penelope Keith — bekend van een groot aantal televisie-comedies zoals To the manor born, maar ook andere, die dermate 'over the top' bleken dat ze niet leuk meer waren — rijdt in eenzelfde auto hetzelfde 'parcours' dat mevrouw Levitt nu meer dan een eeuw geleden heeft afgelegd. Daarbij maakt de huidige dame dankbaar gebruik van datgene wat er in het — door Dorothy Levitt geschreven, uit 1909 stammende — handboek The woman and the car staat en dat tijdens de rit in kwestie van belang zou kunnen zijn. Voorts luistert ze naar adviezen van deskundigen op het gebied van oude auto's en motoren.
Tal van aspecten van anno toen, die Dorothy Levitt nog wel enige problemen kunnen hebben opgeleverd, zoals de toestand van het wegdek en daarbij behorende parafernalia, zullen Penelope Keith geen hoofdbrekens kosten; de drukte op de wegen daarentegen is nu wel een beetje anders dan in de tijd dat elke snel voorbij rijdende auto voor stofwolken en verbijstering zorgde.
__________
Afbeelding: Penelope Keith in passende kledij, sleutelend aan 'haar' De Dion-Bouton-oldtimer. (Foto: BBC Two Television.)